Time flies

Een half jaar geleden, op 10 september, ben ik samen met een groep Nederlandse backpackers in het vliegtuig gestapt. Mijn droomreis werd werkelijkheid. Ik heb afscheid genomen van mijn lieve familie, vrienden en mijn oude vertrouwde leventje in Nederland. Vond ik het spannend, ja. Heb ik er spijt van? Dan krijg je het simpele antwoord, nee. Ik ben blij dat ik de kans heb gepakt. Ik ben het afgelopen half jaar gezegend, ik heb heel veel nieuwe bijzondere plekken mogen bezoeken, ik heb veel nieuwe vriendschappen opgedaan en de liefde van mijn leven ontmoet. Ik zeg geniet en handel naar je dromen. Ik hoor je denken dat klinkt zo makkelijk, nou dat is het eigenlijk ook, als je het maar durft. Ik zeg op naar het volgende half jaar!

Maandag was het een public holiday, dus iedereen was een dagje vrij. Zo ook ik. Ik heb in de ochtend lekker uitgeslapen, wat ik na het afgelopen weekend wel kon gebruiken. Man soms denk ik echt te merken dat ik ouder wordt.. Ik heb lekker in m’n jogging broekje het huis schoon gemaakt. In de middag kreeg ik een telefoontje van de schapen boer. Waar ik de hele week niks meer van gehoord had. Ik was stiekem bang dat het niet door zou gaan. Maar in Yalgoo hebben ze geen bereik.. De boer was even in de stad en hij belde om te vragen hoe het stond met de plannen en wanneer ik dacht te komen. Dus ik heb m’n huidige werk een mail gestuurd met m’n ontslag en ik begin per 10 maart in Yalgoo op de schapen boerderij te werken. Wat mijn precieze taken zijn daar heb ik geen antwoord op. De advertentie ging om een huishoudelijke hulp, iemand die schoonmaakt, boodschappen doet en kookt. Maar aan de telefoon vroeg de boer of ik gewend was in een schakelauto te rijden. Wat voor mij geen probleem is, wat overigens al wel even geleden is en de schakelbakken hier zitten aan de linkerkant. Uhum maar dat heb ik maar achterwege gelaten. Het lijkt me super leuk om op een schapen boerderij te helpen, beetje schapen voeren, schapen verplaatsen, misschien mag ik zelfs wel schapen scheren.. Haha.. Straks de lammetjes weer in de wei.
Mijn pake had vroeger net buiten Achlum een paar hectare land voor zijn schapen. Als wij op bezoek kwamen gingen we meestal even bij ze kijken. En in de lente werden allemaal lieve kleine lammetjes geboren. Mijn ouders hadden, toen we nog buitenuit woonden, ook schapen en Femke en ik waren gek op ze. We hielpen met voeren en als er lammetjes geboren werden liepen we daarmee rond.
Ik vind het super spannend om Rockingham te verlaten en heb geen idee wat me te wachten staat. Het is een lange bus reis naar een klein dorp met meer schapen dan inwoners. Ik heb geen bereik daar, dus 88 dagen geen contact met de buitenwereld!! Maar dit is een bijzondere kans en ik heb een doel, 88 dagen voor een extra jaar in Australië! Plus kost en inwoning en nog betaald krijgen ook. Ik zeg goede deal!

Maandag avond had ik afgesproken met Marieke en Ayla. Ik zou hun nieuwe woonplek komen bewonderen, dus ik ben in de auto gestapt en ri Mandurah gereden. Waar ze in een twee slaapkamer appartement wonen. Marieke had gehaktballen gebraden en dus hebben we een lekkere Hollandse maaltijd gegeten. Marieke heeft tijdens het eten met haar vader geskypt en het was ouderwets gezellig met z’n allen aan de etenstafel..

Dinsdag ochtend heb ik m’n busticket naar Yalgoo geboekt. Ik stap uit in Morawa, een dorpje vlakbij de boerderij. Alles staat vast, ik vertrek, super spannend. Toen ik in de avond op mijn werk kwam wist iedereen al dat ik ontslag had genomen en ze vonden het allemaal jammer dat ik weg ging. De manager zei dat ik meer dan welkom was om na mijn boerderij werk weer bij Rustico’s te solliciteren. En dat houdt ik dan ook zeker in mijn achter hoofd. Ik verblijf in juli en augustus weer in Rockingham en wat centjes sparen komt dan niet verkeerd uit. Het was een rustige avond op het werk. De rustigste voor mij tot nu toe, de dag na een public holiday zei de manager. Toen ik thuis kwam heb ik met mijn lieve vriendinnetje Saskia geskypt. Even ouderwets dom ouwehoeren en vervolgens ben ik in bed gedoken.

Woensdag had in onverwachts een vrije dag. Het restaurant ging dicht voor onderhoud. Dus had ik bedacht om naar Garden City te gaan. Het was uitverkoop en ik moest nog wat korte broekjes en shirtjes hebben voor in de Outback. Want volgens de boer is het +40c in de Outback en er staat bijna geen wind. Voordat ik in de auto stapte kreeg ik een onverwachts telefoontje van Trent. Ze waren in Darwin, hij had bereik en hij moest m’n stem horen. Betere start van de dag kon ik niet bedenken. Alles gaat goed met Trent, ze hebben deze week een training op zee gehad. Er zijn het weekend examens afgenomen, dan zullen ze maandag het gebied invaren en gaat hun missie officieel van start.. Erg spannend allemaal! Trent was blij om te horen dat alles met het boerderij werk nu rond is. Het was zo fijn om zijn stem even te horen..

In de middag ben ik naar het shoppingcenter gereden en ik heb flink geshopt. Ik heb een nieuwe korte broek, shirts, slippers en een mooie schapen herders hoed gekocht ;p Ik kwam in het shopping center een meisje tegen wat ook in Yalgoo had gewerkt voor haar tweede jaar visum. Hoe toevallig is dat? Ze vertelde mij dat het een prachtige omgeving is en dat ik het vast naar m’n zin zal krijgen. In april zijn er paarden races daar, wat een hele happening is. Ook moest ik een berg in de buurt gaan beklimmen zei ze, vanaf daar had ik een prachtig uitzicht over de Outback. Ze vertelde me dat toen zij werd opgepikt vanaf Murawa, de weg op een gegeven moment van asfalt overgaat in een dirt road en dat vanaf dat punt je telefoon geen bereik meer heeft. Hmm. Ik ben benieuwd. In de avond heb ik even met mem en Femke geskypt. Daarna nog even een filmpje gekeken en maar weer op bed.

Vanochtend werd ik gebeld door twee van mijn Nederlandse Sydney vriendinnetjes, om me te feliciteren met m’n boerderij werk. Ze waren zo blij voor me. Nicky en Yvonne zijn op het moment samen in Melbourne. Amber is zaterdag naar Nederland vertrokken en maandag thuis aangekomen. De tijd gaat zo snel! Donderdag heb ik weer een avondje gewerkt, het was weer lekker druk. Heerlijk zo’n avondje knallen. De bazin vond dat ik een goede keuze had gemaakt en zei dat ik na mijn boerderij werk altijd terug mag komen. 'S avonds toen ik thuis kwam uit m’n werk heb ik nog even met Jeen geskypt.

Vrijdag ochtend toen ik wakker werd voelde ik me zo beroerd dat ik me ziek heb gemeld van m’n werk. Verschrikkelijk vond ik dat, ziek op m’n laatste werkdag.. Bah lag ik dan in bed.. Voorhoofdsholteontsteking.. Ja leuk woord voor scrabble.. Dus de hele dag wat in bed gelegen.. Heb mooi wat afleveringen GTST terug kunnen kijken ;p
Ook was ik zaterdag en zondag nog flink verkouden, maar ik baalde meer van het feit dat ik niet een goodbye borrel kon doen met Ruth. Mijn vriendinnetje vanaf Sydney waar het allemaal begon. Vanavond heb ik nog met twee van mijn vriendinnetjes geskypt. En ik heb nog even met mijn heit kunnen kletsen.

Morgen vroeg gaat om 4:30 het wekkertje. Nog even mijn laatste spulletjes inpakken en dan stap ik in de bus. Om 13:10 kom ik aan in Morawa, word ik opgepikt en naar de boerderij gebracht in Yalgoo. Lieve iedereen, ik ga het contact met jullie missen maar na 88 dagen ben ik weer volop terug! Beeheeeeye!