Where the Outback begins…

Vanochtend vroeg ben ik naar het station gebracht door Matt. Ik ben vanaf Rockingham in de trein gestapt naar Perth en in Perth moest ik overstappen naar Perth East. Op dat station stonden Marieke en Ayla met een bakje thee op mij te wachten, om me gedag te zeggen. Wat ik echt super lief vond. Het toeval deed dat een meisje bij Marieke uit het hostel, wat ook mee was naar Future Music Festival, ook met de bus naar Morawa ging vanwege een baan. Zij gaat in een hotel werken in Morawa. Tijdens de dik zes uur durende busreis heb ik genoten van de omgeving. We reden door Midland, vanaf daar werd het landschap steeds heuvel achtiger. Vervolgens gingen de weilanden over in graanvelden en hoe verder we van Perth af gingen hoe droger en roder de omgeving werd. Toen we in Morawa aankwamen en ik uit de bus stapte, stonden er twee mannen van middelbare leeftijd op mij te wachten, Len de eigenaar van de boerderij en zijn werknemer Scott. Ze hadden de post opgehaald, bankzaken gedaan, boodschappen gehaald voor de hele week en kwamen mij oppikken. Mijn backpack werd achter in de Landcruiser gegooid en we zijn naar de slijterij gereden. De mannen hebben bier en rum gekocht en we waren klaar om te gaan. De hele reis heb ik met Len gesproken over de boerderij en alle werkzaamheden. Hij zat ondertussen aan een biertje te nippen en ook zijn chauffeur wilde graag een. Dus werd er een biertje uit de achterbak gevist en die werd door gegeven aan Scott.. De asfaltweg werd smaller en ging op een gegeven moment over in een gravel road. Toen zei Len Nicky, want zo noemen ze me, "this is also part of the station. But it is not harvest season yet, so there is nothing happening now". Het waren grote stukken land waar normaal graan verbouwd wordt. Maar daar was het duidelijk nog geen seizoen voor. Op een gegeven moment sloegen we links af en vertelde Len mij dat dit het begin van zijn oprit was, die 9 km lang is.. Kun je het je voorstellen? Een oprit van 9 km lang? Na heel wat hobbels en bobbels kwamen we aan bij het woonhuis, wat er in eerste instantie prachtig uit zag. Maar toen ik mijn spullen in de slaapkamer zette zag ik al gauw dat het uitgeleefd was. Er is geen water, elektrisch, geen isolatie en geen airco.. Er is buiten onder het afdak een provisorische keuken en de wc en douche zitten in een kleine schuur aan de achterkant van het huis. En hoe, een bak water moest de douche voorstellen en een losse wc pot, die al in geen jaren was schoon gemaakt. Oh mijn god.. Ging ik dit echt 88 dagen volhouden? Maar ik bleef tegen mezelf zeggen dat ik het een kans moest geven. De mannen pakten een biertje, dus ik ook maar.. Len vertelde me dat hij graag wil dat ik hem ga helpen met de omheining van het land, we moeten de tig windmolens weer aan de praat krijgen, zodat die de vallen voor de schapen en geiten kunnen voorzien van water en ik moest zo nu en dan met hem op pad, want zijn rijbewijs was afgepakt omdat hij met alcohol op achter het stuur is gestapt.. Hmm..

Er stond een quad voor huis en ik mocht de omgeving wel even gaan verkennen, dus ik ben op de quad gestapt en maar es een blokje gaan rijden. Maar het is hier zo groot, het hele terrein kun je in geen twee dagen verkennen. De totale opervlakte van het land is 206,992 hectare.. Maar goed na een cryptische route omschrijven en een fles water gevuld te hebben ben ik op de quad gestapt om even een rondje te crossen. Ik reed door een prachtig landschap, zonnetje in mijn gezicht, wind door mijn haren en verhipt daar staken een paar schapen over en even later schrok een kangaroo van het lawaai en ook die hipte weg. Wiehoe Aussie baby!
Het was toch nog niet zo slecht.. Maar nadat ik terug kwam was Len flink aangeschoten. Ik ben met hem achterop de quad naar de generator gereden, om die op te starten, zodat de tuin gesprinkeld kon worden. Toen we weer terug kwamen stond het eten klaar. Hmmm op het menu stond half gare pasta.. Jak, één voordeel, misschien val ik iets af na een paar weken minder eten..? Ik ben maar vroeg op bed gegaan, ik was moe en er was weinig te doen. Het was bloedheet en ik was om de twee uren wakker.

Om 6 uur ging het wekkertje en om 7 uur gingen we los. We hebben al het materiaal bij elkaar gezocht en in de kar gegooid. Vervolgens zijn we in de auto gestapt en richting de ingang van het terrein gereden. Daar heb ik de oude gazen omheining los geknipt van de palen en vervolgens nieuwe staaldraden geplaatst. Om 9 uur pakte Len zijn eerste biertje alweer uit de koelbox. Om 11 uur ben ik samen met de kok Steven in de auto gestapt om hem naar de bus te brengen, in Yalgoo, want hij gaat 10 dagen op vakantie. Yalgoo is het dichtstbijzijnde dorp en ligt zo’n 30 km ten westen van de boerderij. Een groot voordeel van het wonen in de Outback is dat de maximum snelheid hoger ligt..
Toen ik terug kwam heb ik de lunch klaar gemaakt voor de drie mannen. We hebben met z’n allen een broodje gegeten. In de middag zijn we ten zuiden van het terrein gereden. We zouden een val opnieuw opzetten. En in het zuiden zijn de meeste sporen gevonden dus de aanhanger vol hekken, een waterbak en gaan. Bij de eerste val die we tegen kwamen zat een klein meertje en daar lagen zo’n vijf volwassen varkens en er liepen wel 30 kleine biggetjes rond. Zo leuk! 45 km verderop kwamen we aan bij de meest zuidelijkste stuk, de oude val stond nog gedeeltelijk, maar we hadden pech. Er zaten vier dode kangaroo’s in. En het meertje wat normaal langs de val liep stond droog, dat gaat ons geen schaap of geit opleveren. Dus zijn we omgekeerd en weer richting de boerderij gereden. Toen we terug kwamen gaf Len aan dat hij graag naar het plaatselijke kroegje wilde om daar te eten. Nou tot dusver heb ik Len nog niet zien eten, maar goed. Ik ben met hem richting Yalgoo gereden en we zijn in het wel enige en bekende kroegje gaan zitten. Waar ik een heerlijke dag hap kipsaté, met rijst en salade kreeg. Er stond een jongen bij de Juckbox, er stonden twee jongens te poolen en er zat een man bij mij aan de bar. Iedereen wist al wie ik was en begon zo een praatje met mij. Toen ik de chef na het eten vroeg om de rest van mijn eten in een bakje te doen, nam hij me mee naar de keuken en vertelde hij mij dat hij me wilde waarschuwen voor Len, hij zou zijn werknemers niet betalen. Hij hoopte voor mij dat het niet waar was maar wilde me toch even waarschuwen, want het was een aparte man.. Ik heb hem vriendelijk bedankt voor de waarschuwing. Maar eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik nu moet.. Later toen Len ging roken kwam een andere man bij me en ook die wilde mij waarschuwen voor Len. Hij heeft veel problemen gehad met zijn vorige werknemers, hij zou ze niet betalen. Ook maakte deze man zich een beetje zorgen om het feit dat ik een vrouw alleen ben.. Hij beloofde mij om in zijn netwerk te vissen of er werk voor mij is op een andere boerderij.. Maar wat moet ik nu met die waarschuwingen.. Dat het niet helemaal is zoals het hoort, dat idee had ik al. Len drinkt veel, het is hier erg smerig en het liefst ga ik weer terug naar huis. Maar ik moet dat tweede jaarvisum hebben! Ik heb maar besloten om er een nachtje over te slapen. Morgen gaan we naar Geraldton, naar Len zijn 22 jarige vriendin, dus moet ik beslissen of ik vanaf daar naar huis ga of het misschien nog een paar dagen probeer..

Toen we thuis kwamen was er een storm op komst. Er waren overal kleine windhozen. En het onweerde in de verte. We hebben onder de veranda naar het onweer gekeken er zijn een paar druppen water gevallen. Het onweer is hier duidelijk te zien, de omgeving is vlak en zo wijds dat je eigenlijk alles kunt zien. En met het licht zie je de rode grond afsteken bij de donker grijze wolken.. Op een gegeven moment ben ik op bed gegaan.. Morgen weer een dag!

Pff na een nacht waarin ik veel wakker ben geworden van verschillende geluiden, duidelijk op mijn hoede, heb ik besloten om vandaag al mijn spullen mee te nemen naar Geraldton. Het is de bedoeling om daar t/m donderdag avond bij Len zijn Duitse vriendin van 22 te verblijven. Dit geeft mij de tijd om nog even na te denken..