Jobhoppen

De hele week heb ik gewerkt. En op donderdag en vrijdag heb ik de oppas kinderen gehad. Het waren gezellige, vermoeiende dagen met onder andere een kinderfeestje, ochtendhumeurtjes, spijbelaars, boodschappen, nieuwe gerechten koken, nieuwe haar vlechten uitproberen en een extra oppas klusje wat uitliep op een onverwachtse slaappartijtjes omdat de ouders dronken op een feestje bleven. Op vrijdag heb ik extra wasjes gedraaid en tassen in gepakt want het gezin ging kamperen, ze vertrokken naar Wellington dam anderhalf uur rijden vanaf hier. Ze hadden mij mee gevraagd maar het weer was niet veel belovend en een weekend rust lokte mij meer.

Dus op vrijdag avond ben ik richting Rockingham gereden. Even geen kinderen om me heen en op mijn vrije ochtend uitslapen. En ik had van alles gepland met vriendinnen. Halverwege op de terug weg kwam ik in een file te staan.. Er was een ongeluk gebeurd en de trauma helicopter vloog boven langs.. O nee, dat kon wel eens lang gaan duren, de auto maar uit en even op struin. De vrachtwagen chauffeur voor mij kwam naar me toe gelopen en we hebben een tijdje staan praten. Na een half uur kwam er beweging in de rij, om de beurt werd het verkeer langs het ongeluk geleid. Dus na drie kwartier mocht ik weer rijden, het was inmiddels behoorlijk donker. Wat de kans op kangaroo’s onderweg vergroot.. Dus maar voorzichtig verder, vooral het laatste stuk door het bos waar ik geen enkele auto tegen ben gekomen. Toen heb ik toch wel even gedacht wat nou als ik pech krijg… Goed filmscript… Ik was doodmoe toen ik eindelijk thuis aankwam, heb mijn spullen uitgepakt m’n kleding in de wasmachine gedaan en met een filmpje aan op bed gaan liggen.

De volgende ochtend had ik om 9 uur een afspraak in Mandurah de tweede grootste stad van Western Australië, een half uur rijden ten zuiden van Rockingham. Ik had een afspraak met Torben Soerensen, de eigenaar van de pig farm waar Marieke en Ayla ook werken. We hadden afgesproken bij de Dome in Mandurah. Torben liet me mijn contract zien en als ik akkoord ging kon ik de papieren tekenen en per donderdag beginnen als ik wil. Het betaald stukken beter dan het Au Pair baantje en alles is op papier, dus ik kan kopieën van mijn contract en loonstroken mee sturen met de aanvraag voor het tweede jaar visum. Waarschijnlijk kan ik niet mijn volledige 88 dagen daar werken maar ik heb als start een contract van een maand, 30 dagen. En ik heb immers al 25 dagen gewerkt voor mijn tweede jaar visum, dus ik heb vanaf donderdag nog 63 te gaan. Torben vertelde mij dat ze bezig zijn met het vergroten van de boerderij, alles is rond, alleen moeten ze nog wachten op akkoord van de staat. Op de locatie waar ik kom te werken worden varkens gefokt. Torben zijn boerderij is onderdeel van een overkoepelend bedrijf wat nog twee andere boerderijen heeft. Vanaf Torbens boerderij gaan de biggetjes naar een van de andere boerderijen om vet gemest te worden. Tsja klinkt misschien heel raar maar zo wordt varkens vlees nou een keer gemaakt.. Ik werk van maandag t/m vrijdag, start om 5 uur in de morgen, ja ik weet het dat is vroeg, en ik ben klaar om 13 uur. Door de weeks verblijf ik bij Marieke en Ayla. Het werk wat ik op de boerderij zal gaan doen is het voeren van de varkens, verplaatsen van de varkens en biggetjes, het schoon maken van de hokken etc. Torben komt oorspronkelijk uit Denemarken. Hij is in 2004 voor een uitwisselingsprogramma van de Universiteit in Denemarken naar Australië gekomen, hij is tijdens deze uitwisseling verliefd geworden en is na het afronden van zijn studie terug gegaan naar Australië. In 2007 heeft hij hier zijn eigen boerderij opgestart. Ze zijn erg innovatief en lopen vooruit, daardoor hebben ze ook een soort van keurmerk gekregen en zijn ze een van de beste varkens boerderijen in Australië. Torben en ik hebben nog even gesproken over het feit dat ze hier eigenlijk heel weinig varkensvlees eten, ze eten hier veel meer lamsvlees en wij in Europa veel varkensvlees eten. Tijdens het gesprek had ik eigenlijk al besloten dat ik voor Torben wil gaan werken. Het voelt gewoon goed en alles is goed geregeld. Donderdag begin ik daar dus! Na ons gesprek heb ik ontbeten en heb ik een blokje door Mandurah gewandeld. Ik ben langs het winkelcentrum gereden en heb wat geshopt. In de avond had ik afgesproken met Ruth. We zijn de stad in gegaan, we zouden naar The Capital en the Amplifier, twee clubs. We wilden beide even lekker los, drinken dansen en gek doen. Maar helaas geen knappe mannen die ons een drankje aanboden ;p en zelfs sjansen met de ontzettend knappe (uhum) barman werkte niet, hè Ruth? Haha.. We hebben de hele avond met twee meiden uit Mandurah rond gehangen. Het was gezellig, maar ik mis dat echte stappen van Sydney wel een beetje hoor.. Dat hebben ze hier in Perth gewoon niet.

Op zondag zijn Ruth en ik naar Mandurah gereden waar we hadden afgesproken met Marieke en Ayla voor lunch. We hebben gezellig zitten kletsen. Ook hadden de meiden de floor manager van de boerderij uitgenodigd. Een erg vriendelijke man. Hij komt oorspronkelijk van Zuid Afrika. Hij vertelde mij dat ik wel langer kon blijven op de boerderij. Er was wel werk voor de komende zes weken voor mij. Alleen Torben wilde starten met een contract van een maand. Ik hoop ontzettend dat ik zes weken mag en kan blijven. Dan zou ik tegelijk klaar zijn als Marieke en Ayla. En dan hebben we alle drie nog twee weken te gaan voor het visum.. Daarna is het tijd voor onze verjaardagsvakantie naar Bali! Ja even met de voetjes in het zand, genieten van de zon, goedkope cocktails en massages..

Voor nu ben ik weer terug in Narrogin, ik moet nog twee dagen oppassen. En voor iedereen die erna vraagt, Trent is nog steeds op zee, hij werkt lange dagen maar het gaat goed met hem. Ik heb bericht gehad van de kapitein dat ze twee dagen later dan gepland terug komen in Perth, op 6 juli komt hij weer thuis..