ANZAC day vs Kingsday

Ik ben alweer 33 weken van huis, zonder mijn zorgzame ouders, mijn lieve zusje, mijn gekke vriendjes en vriendinnetjes. Ver van mijn gezellige leventje in het mooie Fryslân. En het is bijna Simmer yn Fryslân! Met it Skûtsjesilen en de Sneek week op komst. De super grote festivals op de agenda, bomvolle terrasjes en heel veel gezelligheid! En natuurlijk als ik dat dan zo op schrijf en terug denk aan vorig jaar, waarin ik alle feestjes ben afgestruind, ga ik dat heus wel missen..

Maar deze reis heeft me inmiddels al zoveel moois gebracht. Ik heb ontelbaar veel nieuwe herinneringen gemaakt, ik heb enorm veel nieuwe mensen ontmoet, bijzondere vriendschappen opgedaan, de liefde van leven leren kennen en en belangrijker nog mezelf goed leren kennen. Ik heb kippenvel momenten gehad, tranen van geluk gehuild en soms ook van verdriet voor de mensen die ik mis. Ik heb rustgevende stiltes gehoord, maar ook in de drukte van de dynamische steden geleefd. Ik heb leren waarderen en geleerd te accepteren. Ik ben op een aantal zeer bijzondere plekken geweest. En weet je wat, er staat nog zoveel moois te gebeuren! Maar daarvoor heb ik nog geen concrete plannen gemaakt. Ik heb nog steeds een ticket voor Nieuw Zeeland openstaan en er zijn hier nog vele mooie plekken in Australië die een bezoek waard zijn. Ik heb geprobeerd om richting te kiezen maar ik heb de keus gemaakt om het te laten gebeuren. Ik zie wel hoe mijn laatste maanden hier eruit komen te zien. De enige dingen die vast staan op dit moment zijn 6 juli de thuis komst van Trent (en ik kan niet wachten)! Op 11 juli zijn we uitgenodigd voor de bruiloft van zijn vader, in de prachtige stad Melbourne, waar we een tijdje gaan verblijven. 15 Augustus is het dan voor mij tijd om afscheid te nemen van Australië en om een rondreis te gaan maken door Thailand. En op 5 september land ik op Amsterdam Schiphol. Net voor de verjaardag van mijn lieve zusje.

Tot die tijd moet er nog even hard gewerkt worden voor het tweede jaarvisum. Ik ben nog steeds aan het werk op de varkensboerderij. Zoals het nu lijkt wordt mijn contract niet verengd en heb ik nog twee week te gaan.. Dus is het voor mij weer tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe farm job. En dat vind ik erg jammer, het werk wat ik nu doe bevalt me erg goed, ik heb super gezellige collega’s en de tijd vliegt voorbij! Ik heb nog steeds contact met Dolly, de Nederlandse vrouw met een paardenfokkerij net boven Perth, zij is mijn backup plan, maar het werk is niet betaald en ik heb toch echt geld nodig om straks weer verder te kunnen reizen..

Maar eerst ga ik weekend vieren, want dat heb ik wel verdiend na een week hard werken. Vrijdag was het ANZAC day een nationale vrije dag. Het Australian New Zealand Army Corps, veelal afgekort tot ANZAC, is de naam waaronder Australische en Nieuw Zeelandse troepen gezamenlijk optreden in oorlogstijd. Op ANZAC day (25 april) worden de slachtoffers herdacht en in Australië is dat een zeer ceremonieel gebeuren. In de vroege ochtend was er een herdenkingen ceremonie in Kings Park en om 9:30 begon de parade door de stad. Langs de route waren de wegen afgezet en overal stonden mensen ment de Australische vlag te zwaaien. Met de parade lopen het leger, de marine, de luchtmacht, de politie en de brandweer korpsen mee in hun uniform. Maar ook de veteranen rijden in oldtimers achter de stoet aan. Als de stoet langs komt beginnen mensen te klappen en te juichen. Ook lopen er muziek korpsen mee, wat het geheel iets meer sfeer geeft. Ik ben samen met Jess naar de stad gegaan, Matt liep mee in de parade en vele andere collega’s en vrienden van Trent die ik heb leren kennen. We zijn langs de route gaan staan en hebben gekeken naar alle korpsen die langs kwamen. Vervolgens zijn we naar het park bij de Bell Tower gelopen waar de parade eindigde. Matt en Jess gingen naar huis en ik besloot om te blijven. Ik wilde graag het ANZAC feest bijwonen. Dus werd ik op sleeptouw genomen door drie mariniers. Zij hadden een feestje in een van de hoogste gebouwen van Perth, waar we naartoe zijn gelopen, door de drukke stad.. Er verzamelde zich een klein groepje mensen bij de ingang van het bankgebouw en daar kwam Sarah aan gelopen een super leuke spontane meid die ons mee naar binnen nam. In de lift werd de 43ste verdieping ingetoetst, mijn oren suisden en voor ik het wist waren we boven. Toen de deuren van de lift open gingen, wauw adembenemend wat een uitzicht! Vanaf hier kon je rondom over de hele stad uitkijken! Ik heb de hele verdieping afgelopen om de stad van alle kanten te bekijken. In de massale open kantine ruimte eindigden we, waar twee grote koelkasten gevuld waren met bier, cider en wijn. Ik heb wel minder bijzondere uitnodigingen gehad.. We hebben gezellig zitten kletsen en drinken, traditioneel was er Australian Football wedstrijd op de tv en we hadden lekkere dansmuziek op de achtergrond. Er werd een fles champagne geopend en we zijn na een aantal uren chillen de stad ingegaan. Ik was inmiddels al lekker aangeschoten. We zijn naar The Aviary rooftop bar gelopen waar de bar gevuld was met allemaal mannen en vrouwen in uniform. Ik heb allemaal nieuwe mensen ontmoet en een super gezellige middag gehad. Vervolgens zijn we met een groepje naar de Shed gelopen waar ik na een tijdje dansen besloot dat het genoeg was geweest. Ik ben in m’n eentje naar het treinstation gelopen en heb de trein terug genomen. In de trein ben ik in slaap gevallen waar ik gelukkig op tijd werd gewekt door een zorgzame mede passagier. Wat een dag! Nadat ik thuis wat eten voor mezelf had klaar gemaakt ging mijn telefoon, het was Trent die belde, we hebben heerlijk zitten kletsen.. En na de tijd ben ik meteen in slaap gevallen!

Zaterdag was het de eerste Nederlandse koningsdag. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik koninginnedag altijd een leuk feest vind om te vieren. In de ochtend even over de vrijmarkt en in de middag het feest in. Ik heb het een aantal keer in onze hoofdstad Amsterdam gevierd maar ook in Leeuwarden en Groningen. Maar de beste koninginnedagen waren voor mij toch altijd in Heerenveen. Waar de meeste vrienden en vriendinnen uit de buurt heen gaan, gezellig met z’n allen op de oude koemarkt. Nog even de Swetser in en na de tijd even ergens een hapje eten om vervolgens in de taxibus vol gestapeld met mensen weer naar huis te rijden. Dit jaar werd natuurlijk niet overgeslagen, ook al zijn we aan de andere kant van de wereld. We hadden in Perth een Nederlandse vereniging gevonden waar ze koningsdag vieren. Marieke, Ayla, Amy, Ruth en ik opgedoft in het oranje richting het clubhuis. Toen we aankwamen was er nog niemand, we hebben een drankje besteld en we hadden ons helemaal verheugd op een lekkere Frikandel, maar helaas de keuken was gesloten.. Er kwam een groepje mensen binnen en ik raakte in gesprek met Liora een jonge Nederlandse meid die inmiddels twee en een half jaar in Australië woont. Ze woont hier samen met haar Australische man, die ze ontmoet heeft tijdens het reizen. Ze zitten nog volop in het immigratie proces en dat verloopt bij hun niet heel soepel. Ze vertelde me ook dat er volgende week een Nederlands feest in Fremantle is, waar minimaal 300 Nederlanders op af komen. We hebben nummers uitgewisseld en ik ben vervolgens samen met de meiden naar het casino gegaan. We hebben een rondje door de gokhallen gelopen en zijn in de club beland. We hebben gedanst, wat dom geouwehoerd en na een gezellige maar niet hele bijzondere avond zijn we in de vroege morgen naar huis gegaan..