Van waitress naar barista, was dat de beste keus?
Blijf op de hoogte en volg Nynke
29 Juli 2015 | Australië, Crib Point
Nadat we donderdag middag de papieren hadden getekend stond op vrijdag ochtend het verhuisbedrijf op de stoep. De mannen hadden al onze spullen binnen twee uurtjes uitgeladen en Trent en ik zijn de hele middag bezig geweest met het uitpakken van dozen.
Op zondag hadden we Trent zijn familie uitgenodigd voor een kleine housewarming. Brad en Jackie kwamen als eerste aan en niet veel later volgden ook Zoë, Jorjia en haar vriend Kieran. Ik had een Hollandse appeltaart gebakken. De geur hing door het hele huis en iedereen vond het heerlijk. We hebben de hele middag gezellig zitten kletsen.
Die avond hebben we met Jorjia en Kieran bij een Amerikaans burger tentje gegeten en zijn we naar de film geweest. Het was zo ontzettend leuk om tijd met elkaar door te brengen.
Maandag was het begin van Trent zijn laatste week vakantie. We hebben ons de hele week bezig gehouden met het uit pakken en opruimen van spullen, het wassen en strijken van kleding en we hebben boodschappen gedaan.
In de derde week had ik drie sollicitaties de deur uit gedaan. Na een paar dagen was ik uitgenodigd om op gesprek te komen bij de Italiaanse wijn bar Assagini in Mornington. Zo’n half uurtje rijden bij ons vandaan. Toen ik aankwam was ik eigenlijk meteen verkocht. Het restaurant was chique maar trendy, het klikte met de eigenaar en de gerechten op de menu kaart zagen er heerlijk uit. Ik werd uitgenodigd om een trial te doen. Dus meteen die woensdag heb ik van zes tot negen uur gewerkt. De sfeer was goed, ik had leuke collega’s en ik vond het werk erg leuk om te doen. Na m’n dienst bood de eigenaar me een full time baan aan en ik mocht de volgende avond meteen een late dienst draaien, ik was helemaal blij!
Trent zijn nieuwe werk bevalt goed, hij moet alleen nog een beetje zijn weg vinden. Hij heeft de eerste week een kantoor ruimte gekregen en heeft vanuit daar gewerkt.
Donderdag op de namiddag werd ik gebeld door één van de andere plaatsen waar ik gesolliciteerd had en waar in eerste instantie mijn voorkeur naar uit ging. Ik werd uitgenodigd voor gesprek en ik kreeg meteen na het gesprek een telefoontje dat ik was aangenomen. Dus op vrijdag ochtend mocht ik een trial doen. Dit was bij een nieuw te openen biologisch koffie café. Het café was dus nog niet open maar de manager, Ra en ik hebben die ochtend samen gekookt. We hebben amandelmelk, chia pudding en cake slices gemaakt voor de opening. Het café heet Raw Meet en opent haar deuren volgende week. Het is in Somerville zo’n twintig minuten rijden bij ons vandaan. In de middag hebben Trent en ik alles door gesproken en heb ik besloten om voor het baantje als barista bij Raw Meet te gaan. Daarmee heb ik meer uren, gedurende de dag en hebben Trent en ik in ieder geval de zondagen samen vrij. Ik heb meteen de eigenaar van Assagini gebeld, ook al keek ik daar erg tegen op. Hij had begrip voor de situatie en wenste me succes toe. Dat verliep makkelijker dan ik dacht.
Na dat weekend begon Trent met zijn cursus en ik begon met werken in het café. Van 8 tot 17 was ik onder de pannen en op vrijdag ochtend openden we onze deuren. Er was weinig aandacht besteed aan de opening dus het bleef rustig die week. En dat gaf mij mooi de kans om aan mijn koffie skills te werken.
Zondag 14 juni, mijn verjaardag. Het blijft erg vreemd om dat niet met mijn eigen familie en vrienden te kunnen vieren. Maar het was tenslotte mijn verjaardag dus had ik een tafel geboekt bij The Whispering Vines Café op de Peninsula. Om één uur kwamen Trent en ik de oprit van deze prachtige wijngaard oprijden. Overal om ons heen waren wijnranken en in de verte zagen we het moderne, stenen restaurant. We parkeerden de auto en toen we naar binnen liepen zaten Trent zijn vader en Jackie, Zoë, Jorjia en Kieran al aan tafel op ons te wachten. Ik werd overspoeld met cadeautjes en na een wijn proeverij hebben we genoten van een heerlijke lunch. Het was een super gezellige middag. Die avond toen we thuis kwamen heb ik nog even geskypt. Ondanks dat ik zover van huis ben, voelde het toch als een echte verjaardag.
De eerste weken werkte ik zes dagen per week in het café. De eigenaar ging een maand op vakantie naar Canada en wij werden in het diepe gegooid. De spanningen tussen Ra en mij stegen. Voor twee weken voelde ik me totaal niet op m’n plek, ik werd onzeker en dacht erover om mijn baan op te zeggen. Op een dag barste de bom, heb ik alles eruit gegooid en de lucht was geklaard. Vanaf daar konden we eindelijk beginnen met samen werken. Inmiddels zijn we goed op elkaar ingesteld en gaat het stukken beter. Er is inmiddels een meisje aangenomen die twee dagen per week bij ons werkt. Dat geeft Ra en mij een extra dag vrij.
Trent en ik zijn inmiddels aardig thuis op de Peninsula. We pikken elke vrijdag een doos met verse groenten en verse eieren op bij een biologische boerderij in de buurt. We hebben een aantal hippe cafeetjes ontdekt waar we in de weekenden naartoe gaan voor ontbijt of koffie. Ik doe trials bij sportscholen in de buurt om de ideale sportplek voor mezelf te vinden. Trent doet een barber toer om zijn favoriete barber shop te vinden. En we brengen veel tijd door met zijn familie.
Op zondag 5 juli hadden we weer een dagje samen vrij, het was een koude zonnige winterdag. Trent zei dat ik m’n sport schoenen aan moest trekken en dat hij me dan mee uit zou nemen. Ik had geen idee wat we gingen doen. We reden door de heuvels over smalle kronkel weggetjes richting het zuiden van de Peninsula. We maakten een stop in een pittoreske dorpje Flinders, waar we kleine boetiekjes hebben bezocht en warme chocolade melk hebben gedronken bij een hip cafeetje. Er waren veel toeristen in het dorpje en het deed erg gezellig aan. Daarna zijn we weer in de auto gestapt en verder gereden en ik had nog steeds geen idee waar we naartoe gingen. Na een kwartiertje rijden kwamen we aan bij Cape Schanck, het meest zuidelijke punt van de Peninsula die het wilde oceaan water van Bass Strait scheidt met het rustigere water van de Western Poort. Het meest herkenbare symbool van Cape Schanck is de vuurtoren van Cape Schanck. De vuurtoren werd gebouwd in 1859 en was de tweede vuurtoren gebouwd in de staat Victoria. Rondom de vuurtoren zijn verschillende wandelpaden en Trent en ik hebben een lange wandeling gemaakt, we liepen door het natuur reservaat, langs de kustlijn, over de kliffen en uiteindelijk kwamen we bij een lavasteen strand uit waar de golven van het water tegen de rotsen sloegen en dat was erg rustgevend. Uiteindelijk zijn we na een tijdje terug gelopen naar de parkeerplaats, zijn we weer in de auto gestapt en richting Arthur Seat gereden. Arthur Seat is de hoogste heuvel op de Peninsula en ligt 314 meter boven de zee spiegel, vanaf hier heb je dan ook een fantastisch wijds uitzicht over de omgeving. Het was een ontzettend fijne dag samen, dat hadden we nodig, nu waren we weer helemaal opgeladen voor een nieuwe werkweek.
Op donderdag avond kwam ik thuis en toen ik binnenkwam hoorde ik een bekende stem in de keuken, maar het was niet die van Trent. Ik kon het even niet plaatsen. Toen ik om het hoekje keek zag ik Dan in de keuken staat. Ik kon m’n ogen niet geloven! Ik vloog Dan om de nek en was ontzettend blij om hem weer te zien. Trent wist hier duidelijk vanaf en had het als verassing kunnen bewaren. Die avond zijn we met z’n drieën uit eten geweest en hebben we bij gekletst, het was als van ouds. Dan had een nieuwe functie aangeboden gekregen en moest daarvoor van Rockingham naar Canberra verhuizen. Tijdens zijn reis had hij besloten om een stop bij ons te maken en twee nachten te blijven logeren. Helaas moest ik overdag gewoon werken en na twee dagen vertrok Dan weer. Gelukkig woont hij nu dichterbij ons en kunnen we elkaar zo nu en dan een weekendje opzoeken.
Op zaterdag middag kwam ik moe, maar voldaan thuis vanuit het werk. Gerrie had me een berichtje gestuurd en gevraagd of we even konden Skypen. Ik was zenuwachtig, want Gerrie was hoog zwanger.. Dus opende ik meteen de laptop en Skypte ik haar.. En toen ze opnam zat ze met haar pasgeboren dochter op de bank. Die nacht was Emy Leenders geboren. Ik begon te huilen van blijdschap, maar ook van verdriet. Ik ben intens trots op Gerrie en haar gezin, maar ik vind het ontzettend moeilijk dat ik nu niet bij hun kan zijn en dat ik geen kennis kan maken met het prachtige meisje..
Op zondag middag hadden we een klein feestje bij Trent zijn vader thuis. Dit ter gelegenheid van hun een jarig huwelijk. Het regende pijpenstelen die dag. Toen we bij het huis aankwamen zat de garage al vol, de straal kachels stonden aan en de hapjes waren klaar dus we konden meteen eten. Gelukkig waren we snel weer warm en droog en hebben we gezellig wat tijd met familie en vrienden van Brad en Jackie door gebracht.
Maandag had ik samen met Ellie, Katherine en Jorjia afgesproken. Ellie is een vriendin van Jorjia en Katherine is haar bazin. Jorjia pikte me op en we zijn naar Frankston gereden. Waar we met z’n vieren hebben geluncht bij een knus, biologisch cafeetje. Na de lunch was het tijd om naar de bioscoop te gaan, want we gingen Magic Mike kijken. De film op zich viel wat tegen, maar we hebben een super gezellige middag gehad met z’n allen.
De rest van de week stond er weer werk op de agenda. Toen ik op zaterdag middag thuis kwam, was het stil in huis. Had ik eindelijk weekend had Trent een duty en moest hij die nacht op het werk blijven. Dus ik bestelde wat eten en ben naar de basis gereden waar we samen hebben gegeten. Trent heeft me een beetje rondgeleid en vervolgens ben ik weer naar huis gegaan. De volgende ochtend kon ik Trent gelukkig om acht uur alweer oppikken. We zijn aan het eind van de ochtend met de trein naar Prahran gegaan waar Trent een afspraak had bij de barber shop. Nadat hij weer kort gewiekt was hebben we de trein naar de stad gepakt. Waar we de hele middag heerlijk hebben rond geslenterd. Vervolgens zijn we naar Movida gegaan, een Spaans tapasbarretje. We hebben wijn gedronken, heerlijk gegeten en genoten van ons tijd samen. En dat had ik gemist..
Ik werk op het moment erg veel uren, ik ben moe en weet eigenlijk nog steeds niet of het de beste keuze is geweest, maar voor nu vind ik het prima. Ik heb een inkomen en kan sparen en stiekem weer dromen van mijn volgende reis in Australië. En Trent en ik hebben besloten om volgend jaar naar Nederland te gaan. En bij die plannen past misschien nog wel geen vaste baan. Ik zie wel wat er op mijn pad komt, want ik geloof dat het uiteindelijk allemaal komt zoals het zou moeten zijn….
-
29 Juli 2015 - 13:04
Sytske:
He leave,
Wer un moai stikje om te lesen hoe ut dei der fergiet
Moai dot de rust op ut wurk der wer is. Soms is ut goed alles derut te gooien.
Folgend ier komme jim hjir hinne. Ik bin beneit nei trent en ha sin om dei wer te sjen.
Sjoch wer ut nai dien folgende bericht.
Leafs syts -
29 Juli 2015 - 18:42
Jeanne :
Het was weer een heel verhaal maar wel weer leuk om meer te weten.
-
29 Juli 2015 - 23:17
Nynke:
Dankje Syts. Ik kin net wachtsje. Mar it is foar no de verstandigste keuze. Ik mis dei!
Het was alweer even geleden Jeanne, dus idd weer een heel verhaal. Ik ben blij dat je het leuk vond.
Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley