Visa Application

Op 12 Juli hebben we mijn visum aanvraag verzonden. Voor ons een bijzondere dag. Toen Trent en ik met z’n tweeën op de knop verzenden drukten, keken we elkaar aan en we voelden ons opgelucht. Het was nog steeds een beetje onwerkelijk. We waren bijna $7000,- armer en hadden nog geen idee wat ons te wachten stond. We hebben een fles wijn open getrokken en geproost op goede afloop.

Drie uurtjes later hadden we een email van immigratie in de inbox, dat mijn bridging visum is goed gekeurd. Wat betekend dat ik na september in Australië mag blijven totdat de uitslag van mijn partner visum bekend is. Mijn bridging visum heeft geen restricties betreft werk en inkomen, maar helaas mag ik op mijn bridging visum niet buiten Australië reizen. Wat voor mij betekend dat ik de komende periode niet terug naar Nederland kan. Ik moet toegeven dat ik hier best wel moeite mee heb en alles ineens heel erg definitief voelt.. Ik mis mijn familie en vrienden en kan niet wachten om jullie weer te zien. En om ook Trent eindelijk aan jullie voor te mogen stellen.

Wij dachten dat met het verzenden van de aanvraag alles volledig zou zijn. Maar niets is minder waar. Nu begint het echte werk pas. Op onze vrije dagen scannen we beetje bij beetje al de bewijzen in die nodig zijn voor het visum. En dat is nog ontzettend veel werk. Gelukkig doen we het allemaal samen en ik voel me dan ook erg gezegend met zo’n lieve vriend.

Op vrijdag 24 juli was Trent met wat collega’s na gebleven op het werk en in de bar op de basis beland. Ik reed naar huis en had eigenlijk ook wel zin in een drankje. Dus ben ik meteen de basis op gereden en naar de bar gegaan. Het was super druk in de bar. Trent zat daar met wat collega’s en ook wat vrienden vanuit Rockingham die op cursus in Melbourne zijn. Het was een super gezellige avond. Er kwam een groep verkleedde jongens binnen, die net geslaagd waren voor hun rekruut training. Ook jongeren van Trent zijn klas kwamen binnen lopen en ik werd aan iedereen voorgesteld. De meiden vonden het maar bijzonder dat ik met hun een drankje wilde doen of zelfs maar met hun wilde praten. Dit omdat Trent een aantal ranken hoger is dan hun en er dus vaak op de jonge trainees wordt neer gekeken. Nouja ik heb me daar nog nooit wat van aan getrokken en ik vond het wel gezellig om met een aantal meiden te kletsen aangezien het een grote mannenwereld is. Trent en ik waren laat thuis en ik moest de volgende ochtend weer vroeg op, gelukkig was het mijn laatste werkdag van de week..

Op maandag ben ik begonnen met trainen bij Crossfit Dromana. Crossfit is een manier van fitness die gewichtheffen, atletiek en gymnastiek combineert in een trainingsvorm, die op hoge intensiviteit worden uitgevoerd. Ik voel me na de tijd niet zo goed als na F45, maar het is zeker een leuke uitdaging. Na de training ben ik naar Mornington gereden en hebben Jorjia en ik samen bij de Winey Cow geluncht. We hebben heerlijk gegeten en gezellig bijgekletst.

Vrijdag ochtend werd ik wakker, ik was moe en voelde me ontzettend belabberd. Ik besloot toch naar het werk gegaan, maar eenmaal op het werk werd het niet beter en na een uurtje besloot ik terug naar huis te gaan. Ik heb de hele dag op de bank gelegen en geslapen. En voelde me gelukkig de volgende dag stukken beter.

Zaterdag, de tijd gaat ontzettend snel voorbij. Ik kan bijna niet geloven dat het alweer augustus is! Toen ik thuis kwam uit mijn werk heb ik snel gedoucht en zijn we naar Mornington gereden. We zijn met een groepje mensen uit eten geweest, onder andere Jorjia, Kieran, Ellie en John waren er. Het was super gezellig ik was nog steeds niet helemaal fit, dus het was geen latertje maar het was super fijn om er even uit te zijn.

De volgende dag hadden Trent en ik een relax dag en zijn we naar de bioscoop gegaan waar we de nieuwe Mission Impossible hebben gekeken. Het was erg lekker om even niks te hoeven en gewoon even samen te zijn.

Maandag ochtend heb ik weer getraind bij Crossfit Dromana. Ik ben inmiddels alweer behoorlijk in vorm en ik bouw het gewichtheffen snel op. Het is bijzonder om te ervaren hoe je lichaam trainingen herinnerd en dit ook weer super snel oppakt.

In de namiddag hadden Rachel en ik afgesproken bij The Pelikans in Hastings, waar we samen een bakje thee hebben gedronken. Rachel is een collega waar ik op zaterdags mee samen werk in het café. Ze is een super leuke meid van 29 jaar en we kunnen goed met elkaar opschieten. Rachel had haar hondje Frank mee genomen en we hebben na de thee een blok met gewandeld. Het was regenachtig, maar dat kon ons niet schelen. Al kletsend hadden we er zomaar 5 kilometer opzitten en besloten we om terug naar de auto te lopen en naar huis te gaan.

De hele week stond er weer werk op het programma. Het was super druk, we moesten veel voorbereidingen treffen, want op zaterdag ging de eigenaresse op een gezondheidsmarkt in Melbourne staan. Dus er moesten extra cakes gemaakt worden en we mochten creatief zijn met de presentatie van de producten. Het was leuk om te doen.

Het waren een aantal lange dagen en toen ik zaterdag thuis kwam van het werk was ik dan ook doodmoe.. Toen ik de deur open deed kwam er een heerlijke geur uit de keuken. Trent had een groot stuk vlees in rode wijn op het vuur staan, dus ik kon van een lange douche genieten en languit op de bank ploffen. Dat is pas zalig thuis komen.

Zondag ochtend hebben we samen pancakes gebakken. We hadden al zo lang geen pannenkoeken meer gehad en we hadden een super gezond recept gevonden wat we moesten uitproberen.. Njom! Om 13 uur hadden we voor lunch afgesproken bij The Grand in Mornington, toen we binnen kwamen zaten Trent zijn vader, Jacki, Jorjia en Kieran al aan tafel. We hebben heerlijk gegeten en het was fijn om elkaar weer te zien.

Mijn leventje is op het moment erg stabiel en ik voel alweer een soort van onrust opkomen. Ik kan niet zo goed stil zitten. Keep you posted ☺