Health check

Ik zit samen met Trent in een wachtkamer te wachten tot ik word opgeroepen voor mijn algemeen gezondheidsonderzoek. Ik word opgeroepen, neem afscheid van Trent en loop door een schuifdeur naar binnen. De receptioniste, een jonge blonde vrouw begeleid me naar de kleedkamers, waar ik me moet omkleden. Ik mag m’n ondergoed aanhouden en moet een blauw ziekenhuis hesje aantrekken, de rest van mijn spullen kan ik in een kluisje bewaren. Ik loop de wachtkamer in en daar zitten zo’n 35 mensen om me heen, allemaal in hetzelfde blauwe hesje. Het is een mix van mensen met verschillende achtergronden en verschillende leeftijden. Mensen alleen en jonge gezinnen. We hebben allemaal een folder bij ons met daarop een nummer. Ik ben nummer C362. Het voelt alsof ik in de divergent series zit en wordt getest voor mijn geschiktheid. Maar in werkelijkheid heb ik mijn visum aangevraagd en is dit onderdeel van de aanvraag.

Iedereen kijkt naar een scherm in de hoop dat hun nummer daarop verschijnt. Binnen 5 minuten verschijnt mijn nummer op het scherm en ik ben welkom in ruimte nr. 2. Een Aziatische man van middelbare leeftijd zit achter de computer en een andere sluit de deur achter me. De man vraagt mijn geboortedatum en verteld me dat ik voor een scherm moet gaan staan. Ik moet m’n adem inhouden en er wordt een röntgenfoto van mijn borstkast genomen. Er wordt verder geen informatie met me uitgewisseld. De foto is genomen en ik mag de wachtkamer weer in.

Ik ga zitten en na zo'n 10 minuten moet ik toch echt heel erg nodig plassen. Ik weet dat ik een urine sample moet achter laten, maar ik kan het echt niet langer ophouden. Ik loop naar de dame aan de balie en vraag haar waar het toilet is. Ze pakt de folder uit mijn hand en zegt dat ik niet naar het toilet mag. Ik loop weer terug naar mijn plaats en hoop dat ik snel word opgeroepen voor mijn volgende onderzoek. Ook al heb ik geen idee wat het volgende onderzoek inhoudt.

Na 20 minuten wachten verschijnt mijn nummer weer op het scherm en dit keer mag ik naar ruimte nr. 20. In deze ruimte zit een dokter die mijn lengte en gewicht opneemt. Ik ben 174cm en 68kg. Vervolgens mag ik eindelijk plassen en wordt er een bloed test bij me afgenomen. Het bloed wordt getest op het HIV virus verteld de man en ik moet een formulier tekenen om mijn toestemming te geven.

Na dit alles mag ik weer terug naar de wachtruimte totdat ik voor de laatste keer wordt opgeroepen. Ditmaal mag ik naar ruimte nummer 16. Een dame van middelbare leeftijd laat me binnen. Er worden me een aantal vragen gesteld over TB en eventuele voorgaande ziekenhuisopnames, niks van dit alles is bij mij van toepassing. Vervolgens moet ik mijn hesje uitdoen en wordt er naar m’n longen en hart geluisterd. Alles is goed zegt ze en ik mag m’n hesje weer aandoen. Vervolgens wordt me verteld dat dit mijn laatste onderzoek van de dag is. Ik mag me gaan omkleden en ik ben vrij om te gaan. De vrouw verteld me dat ik persoonlijk geen bericht krijg over dit onderzoek, maar dat de resultaten meteen naar de immigratie dienst gestuurd worden.

Ik voel me een beetje alleen. Dit is het dan. Een van de laatste stappen in het visum proces. Hopelijk krijg ik snel een casemanager die m’n aanvraag bekijkt..