Home sweet home...

Woensdag ochtend vroeg op, maar voordat we uiteindelijk in de auto zaten was het 9:30. En zo gaat dat hier elke dag, het duurt allemaal zolang voordat alles op gang komt. In de drie uur durende reis naar Geraldton heb ik genoten van de omgeving. Ook al veranderde die niet. Het prachtige diep rode zand steekt zo mooi af bij de helder blauwe lucht. Dit keer waren er aparte streep achtige wolken te zien. Wat volgens Len normaal is na een storm. We hebben onderweg een korte stop gemaakt zodat ik een foto kon maken. Toen we uiteindelijk Geraldton inreden was ik eigenlijk meteen gek op het plaatsje, het is pittoresk en ligt mooi aan het strand. Len en Scot moesten nog wat onderdelen halen voor de auto en ik wilde graag mijn verslag plaatsen en uitzoeken wanneer en hoe ik het beste terug naar Perth kon. Ik liet mijn grote backpack in de auto zodat ik daar niet mee hoefde om te zeulen. En ben met m’n day backpack naar bibliotheek gelopen, waar ik 90 min gratis kon internetten. Ik zeg halleluja! Toen ik vanuit daar terug wilde lopen, kwam ik onze kok tegen.. Hij was helemaal niet op vakantie gegaan, maar hij wilde weg van de boerderij en kwam niet meer terug.. Hij zei dat ik ook beter kon vertrekken. Hij bood me zelfs een slaapplek aan voor die nacht. Maar ik had mijn backpack nog in de auto liggen en ik wilde toch eigenlijk mijn papieren getekend zien en betaald krijgen voor de halve week werk die ik had verricht. En ik geef niet op voordat ik heb wat ik wil, ook al moet ik dan soms wat incasseren..
Dus toen Len en Scot me later kwamen ophalen zijn we naar het "huis” van Len’s vriendin gereden. Dit was zo’n 30 km te zuiden van Geraldton. Zij woonde in een schuurtje bij een boer op het erf. De boer had heel veel race paarden, prachtig waren ze. Ik heb de paarden gevoerd om wat tijd te doden. Toen ik terug kwam heb ik m’n papieren erbij gepakt en die door Len laten invullen. Hij heeft de datum’s open gelaten, zodat ik die zelf kon invullen. Maar ik kan niet zomaar 88 dagen invullen, dus dit zal ik ook niet doen.
Goed, het schuurtje was echt super ranzig, de kamers waren kaal, er lag niks op de vloer behalve een matras en die matrassen… Ieuw! Ik ben zo blij dat ik getipt ben door Diana om een lakenzak te kopen. Want daar heb ik de afgelopen dagen wel gebruik van gemaakt. En er waren overal mieren en torren. Jak! En ik hou al zo van insecten.. Maar goed als dit het incasseren was, dan moest dat maar. Ik ben om 9 uur op bed gegaan, ben tig keer wakker geweest en ik vond het vanochtend om half 7 wel leuk geweest. Het was tijd om uit bed te gaan, ik had het wel bekeken en wilde proberen de bus van 8:30 te halen. Ik heb zoveel lawaai gemaakt dat iedereen wakker werd. En toen heb ik Len verteld dat ik niet meer met hun mee terug ging naar de boerderij. Len was heel consequent en zei 'Ok, thats fine let’s bring you to the bus station’. Er was geen tijd meer voor het ontbijt, mijn spullen werden in de auto gegooid en daar gingen we dan. Er viel een last van mijn schouders.. Onderweg heb ik Len gezegd dat ik vond dat ik recht had op een half weekloon en een vergoeding voor de bus kosten. Toen we bij het station aankwamen heb ik mijn halve week loon gekregen en hij heeft een buskaartje voor me gekocht. Hij zou nog even pinnen om me het andere buskaartje terug te betalen. Maar natuurlijk kwam hij niet meer terug.. Maar dat maakte mij niet uit.. Ik had wat ik wilde.. Toen de bus er was ben ik ingestapt en het begon lichtjes te regenen. Heerlijk dat vertrouwde getik tegen de ramen. De chauffeur deed zijn verhaaltje en eindigde met 'Let’s enjoy the rain..!’ Ja dacht ik let's enjoy the rain!