Op de Future
Blijf op de hoogte en volg Nynke
03 Maart 2014 | Australië, Rockingham
Op maandag was ik vrij en besloot ik Nederlands te koken. Ik had nog hachee en rode kool in huis van het Nederlandse winkeltje. Dus in het begin van de middag zette ik het vlees al zachtjes op.
Ik kreeg een telefoontje van de Viva! fotostudio in Rockingham dat ik een fotoshoot had gewonnen. Ik had vorige week tijdens het boodschappen wat ingevuld en ik was uitgekozen voor de shoot. Helemaal blij! Vervolgens kreeg ik onverwachts bezoek van Marieke en Ayla, ze waren wezen kijken bij een varkensboerderij iets ten zuiden van Rockingham. We hebben gezellig gelucht en daarna in de achtertuin zitten kletsen. Terwijl ze hier waren kregen de meiden een telefoontje dat ze het baantje bij de varkensboerderij hadden gekregen. Ze beginnen volgende week met werken. Voor mij een beetje dubbel want ik had nog geen uitzicht op boerderij werk en was stiekem best wel jaloers. Na hun bezoek heb ik Trent opgepikt van de basis en toen we thuis kwamen kreeg ik een telefoontje. Ik had gesolliciteerd bij een schapen boerderij in Yalgoo, 500 km ten noorden van Perth, waar de Outback begint.
Ik had eerder al eens contact met hun gehad, er kwam nu een vacature vrij en ze wilden mij daar graag voor hebben. Dat maakte mijn dag! Eindelijk uitzicht op het tweede jaarvisum! Trent helemaal blij want zijn grootste angst is dat ik in september naar huis moet. Hij zit straks op zee en kan me vanaf daar moeilijk helpen. Dus dit was voor ons beide goed nieuws!
Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik gewerkt, het was druk en ik zat niet zo lekker in m’n vel. Ik wilde eigenlijk liever niet werken, zodat ik de laatste dagen kon doorbrengen met Trent..
Op dinsdag heb ik de fotostudio terug gebeld en ik kon een couple shoot boeken voor vrijdag. Donderdag avond hebben we geshopt voor iets nieuws voor de shoot. Maar ook moesten we spullen inkopen voor onze reis. Want op zee en in de Outback zijn geen winkels te bekennen..
Vrijdag waren we beide vrij. In de ochtend is Trent naar de kapper geweest en zijn we na de lunch richting de fotostudio gereden. We hebben daar drie uren doorgebracht. De shoot opzicht duurde maar 45 minuten en was vrij standaard. Met een witte en een zwarte achtergrond en een aantal standaard poses. Na de shoot, waar we overigens veel lol hebben gehad en we elkaar heel vaak mochten kussen, kregen we een bakje thee. Vervolgens mochten we naar de theatre room om de onbewerkte foto’s op groot scherm te bekijken. We kregen twee foto’s gratis en die hebben we naar heel lang wikken en wegen dan uitgekozen. We hadden een leuke klik met de eigenaar van de fotostudio en we hebben van hem een voucher gekregen voor nog een gratis shoot, met de deal dat Trent dan in uniform komt. In de avond hebben Trent en ik een pizza besteld, hebben we een film gekeken en voor uren gekletst.
Zaterdag werd ik wakker met een baksteen in mijn maag. Ik was zenuwachtig, moe en voelde me leeg. Trent moest z’n laatste spullen inpakken en om iets voor acht zijn we in de auto gestapt en naar de basis toe gereden. Onderweg hebben we nog een paar van onze favoriete liedjes gedraaid en wat herinneringen opgehaald. Bij aankomst stonden er al vele mensen op de werf. Ik ben met Trent het schip op gegaan, naar hun hut, hij heeft z’n tas uitgepakt en moest zich omkleden in officieel uniform. Vervolgens zijn we van boord gegaan en hebben we zo’n drie kwartier op de werf gewacht. Er waren veel mensen die afscheid namen van hun partner, kinderen en andere familie leden of vrienden. Erg emotioneel allemaal. Zoals alles heel ceremonieel is bij de marine moesten de mannen om half tien aan boord zijn en werd het schip los gemaakt. Nog één keer een laatste kus en daar stond ik dan aan de kant, te zwaaien naar de liefde van m'n leven met het besef dat hij vier maanden gaat doorbrengen op zee, in een niet geheel ongevaarlijk gebied. Maar stiekem ook trots op hem, omdat hij diegene is die dat verschil gaat maken. De kapitein gaf nog een kleine speech en om stipt tien uur voeren de mannen de haven uit. Het is hartverscheurend om kinderen te horen huilen en moeders te zien die zich proberen sterk te houden. Ik heb als één van de weinigen gewacht tot het schip uit zicht was. Daar zat ik dan met de zon in mijn gezicht en de wind door m’n haren, ik heb een traan gelaten en ben samen met een vader van een van de mariniers naar de auto gelopen. Deze lieve man vertelde mij hoe trots hij is op zijn zoon. Dit was zijn zoon’s eerste echte missie, zolang van huis. Bijzonder…
In de avond had ik afgesproken om met Ruth, Marieke en Ayla een drankje te doen. En dat was misschien maar goed ook, even wat afleiding. Ik ben in de auto gestapt, heb Ruth opgepikt en we zijn naar het Bambu Hostel gereden, middenin Northbridge, waar Marieke en Ayla verblijven. Daar hebben we een drankje gedronken en zijn we met een hele groep naar The Court gelopen, een gayclub in Northbridge. Ruth en ik zijn op een gegeven moment weg gegaan en hebben een kroegen tochtje gedaan. Op het einde van de avond hadden we ons onderarm vol met stempels. We hebben ons prima vermaakt maar toch is Perth qua stappen niet te vergelijken met Sydney. Het is hier veel kalmer en er zijn niet echt grote clubs waar iedereen los gaat. Vervolgens heb ik Ruth thuis afgezet en ben ik naar huis gereden.
De volgende dag toen ik wakker was kon ik niet meer slapen, ik had zin in vandaag, want vandaag was het Future Music Festival! Ik had een ticket van Trent gekregen, hij wist hoe graag ik heen wilde en dacht dat het een goede afleiding voor me zou zijn. Dus douchen, omkleden, opmaken en in de trein richting de stad. Ik ben naar het Bambu hostel gelopen waar ik samen met Marieke, Maria, Nina, Neve, Kristy, Janney, Dave en Craig richting Joondalup ben gereisd. We waren al snel een aantal mensen kwijt. Marieke, Maria, Nina, Dave, Craig en ik zijn naar het hoofdpodium gelopen en hebben daar Maclemore en Ryan Lewis zien optreden. Dit was echt super gaaf, Maclemore die live overigens goed kan zingen, een kleine show en wat dansers. Na dit optreden zijn Craig en Dave naar Rudimental gegaan, waar Marieke en ik uiteindelijk met z’n tweeën overbleven om onze roots te verdedigen. Want wij wilden onze Nederlandse Hardwell zien! Erik Prydz was ziek en dus had Harwell een set van twee uren te vullen met een aantal Nederlandse gast dj’s zoals Chuckie en Showtek! Marieke en ik gingen helemaal los. Stonden we dan met kippenvel, heel trots tussen het publiek! Na deze set kwam Deathmouse, wat ook echt een dode bedoeling was. Dus wij op struin, even wat eten en daar kwamen we Craig weer ergens tegen. Als je rondloopt kijk je je ogen uit, het blijft zo prachtig om al die mensen op zo’n festival te zien, waar ook ter wereld. Er waren ook een aantal oudere mensen waar we even mee hebben gesproken. Oude hippies die tegenwoordig nog steeds festivals bezoeken, gewoon omdat ze het zo leuk vinden. Gaaf toch! Om tien uur was alles afgelopen, onderweg kwamen we alle mensen van de groep weer tegen en zijn we met de trein naar de stad gegaan. Overal politie, trein stampvol, zaten we dan op de grond in het felle licht.. Op Perth hebben we afscheid van elkaar genomen en ben ik in m’n eentje in de trein naar Rockingham gestapt, ik had moeite om m’n ogen open te houden.. Wat een weekend!
Ik kreeg een telefoontje van de Viva! fotostudio in Rockingham dat ik een fotoshoot had gewonnen. Ik had vorige week tijdens het boodschappen wat ingevuld en ik was uitgekozen voor de shoot. Helemaal blij! Vervolgens kreeg ik onverwachts bezoek van Marieke en Ayla, ze waren wezen kijken bij een varkensboerderij iets ten zuiden van Rockingham. We hebben gezellig gelucht en daarna in de achtertuin zitten kletsen. Terwijl ze hier waren kregen de meiden een telefoontje dat ze het baantje bij de varkensboerderij hadden gekregen. Ze beginnen volgende week met werken. Voor mij een beetje dubbel want ik had nog geen uitzicht op boerderij werk en was stiekem best wel jaloers. Na hun bezoek heb ik Trent opgepikt van de basis en toen we thuis kwamen kreeg ik een telefoontje. Ik had gesolliciteerd bij een schapen boerderij in Yalgoo, 500 km ten noorden van Perth, waar de Outback begint.
Ik had eerder al eens contact met hun gehad, er kwam nu een vacature vrij en ze wilden mij daar graag voor hebben. Dat maakte mijn dag! Eindelijk uitzicht op het tweede jaarvisum! Trent helemaal blij want zijn grootste angst is dat ik in september naar huis moet. Hij zit straks op zee en kan me vanaf daar moeilijk helpen. Dus dit was voor ons beide goed nieuws!
Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik gewerkt, het was druk en ik zat niet zo lekker in m’n vel. Ik wilde eigenlijk liever niet werken, zodat ik de laatste dagen kon doorbrengen met Trent..
Op dinsdag heb ik de fotostudio terug gebeld en ik kon een couple shoot boeken voor vrijdag. Donderdag avond hebben we geshopt voor iets nieuws voor de shoot. Maar ook moesten we spullen inkopen voor onze reis. Want op zee en in de Outback zijn geen winkels te bekennen..
Vrijdag waren we beide vrij. In de ochtend is Trent naar de kapper geweest en zijn we na de lunch richting de fotostudio gereden. We hebben daar drie uren doorgebracht. De shoot opzicht duurde maar 45 minuten en was vrij standaard. Met een witte en een zwarte achtergrond en een aantal standaard poses. Na de shoot, waar we overigens veel lol hebben gehad en we elkaar heel vaak mochten kussen, kregen we een bakje thee. Vervolgens mochten we naar de theatre room om de onbewerkte foto’s op groot scherm te bekijken. We kregen twee foto’s gratis en die hebben we naar heel lang wikken en wegen dan uitgekozen. We hadden een leuke klik met de eigenaar van de fotostudio en we hebben van hem een voucher gekregen voor nog een gratis shoot, met de deal dat Trent dan in uniform komt. In de avond hebben Trent en ik een pizza besteld, hebben we een film gekeken en voor uren gekletst.
Zaterdag werd ik wakker met een baksteen in mijn maag. Ik was zenuwachtig, moe en voelde me leeg. Trent moest z’n laatste spullen inpakken en om iets voor acht zijn we in de auto gestapt en naar de basis toe gereden. Onderweg hebben we nog een paar van onze favoriete liedjes gedraaid en wat herinneringen opgehaald. Bij aankomst stonden er al vele mensen op de werf. Ik ben met Trent het schip op gegaan, naar hun hut, hij heeft z’n tas uitgepakt en moest zich omkleden in officieel uniform. Vervolgens zijn we van boord gegaan en hebben we zo’n drie kwartier op de werf gewacht. Er waren veel mensen die afscheid namen van hun partner, kinderen en andere familie leden of vrienden. Erg emotioneel allemaal. Zoals alles heel ceremonieel is bij de marine moesten de mannen om half tien aan boord zijn en werd het schip los gemaakt. Nog één keer een laatste kus en daar stond ik dan aan de kant, te zwaaien naar de liefde van m'n leven met het besef dat hij vier maanden gaat doorbrengen op zee, in een niet geheel ongevaarlijk gebied. Maar stiekem ook trots op hem, omdat hij diegene is die dat verschil gaat maken. De kapitein gaf nog een kleine speech en om stipt tien uur voeren de mannen de haven uit. Het is hartverscheurend om kinderen te horen huilen en moeders te zien die zich proberen sterk te houden. Ik heb als één van de weinigen gewacht tot het schip uit zicht was. Daar zat ik dan met de zon in mijn gezicht en de wind door m’n haren, ik heb een traan gelaten en ben samen met een vader van een van de mariniers naar de auto gelopen. Deze lieve man vertelde mij hoe trots hij is op zijn zoon. Dit was zijn zoon’s eerste echte missie, zolang van huis. Bijzonder…
In de avond had ik afgesproken om met Ruth, Marieke en Ayla een drankje te doen. En dat was misschien maar goed ook, even wat afleiding. Ik ben in de auto gestapt, heb Ruth opgepikt en we zijn naar het Bambu Hostel gereden, middenin Northbridge, waar Marieke en Ayla verblijven. Daar hebben we een drankje gedronken en zijn we met een hele groep naar The Court gelopen, een gayclub in Northbridge. Ruth en ik zijn op een gegeven moment weg gegaan en hebben een kroegen tochtje gedaan. Op het einde van de avond hadden we ons onderarm vol met stempels. We hebben ons prima vermaakt maar toch is Perth qua stappen niet te vergelijken met Sydney. Het is hier veel kalmer en er zijn niet echt grote clubs waar iedereen los gaat. Vervolgens heb ik Ruth thuis afgezet en ben ik naar huis gereden.
De volgende dag toen ik wakker was kon ik niet meer slapen, ik had zin in vandaag, want vandaag was het Future Music Festival! Ik had een ticket van Trent gekregen, hij wist hoe graag ik heen wilde en dacht dat het een goede afleiding voor me zou zijn. Dus douchen, omkleden, opmaken en in de trein richting de stad. Ik ben naar het Bambu hostel gelopen waar ik samen met Marieke, Maria, Nina, Neve, Kristy, Janney, Dave en Craig richting Joondalup ben gereisd. We waren al snel een aantal mensen kwijt. Marieke, Maria, Nina, Dave, Craig en ik zijn naar het hoofdpodium gelopen en hebben daar Maclemore en Ryan Lewis zien optreden. Dit was echt super gaaf, Maclemore die live overigens goed kan zingen, een kleine show en wat dansers. Na dit optreden zijn Craig en Dave naar Rudimental gegaan, waar Marieke en ik uiteindelijk met z’n tweeën overbleven om onze roots te verdedigen. Want wij wilden onze Nederlandse Hardwell zien! Erik Prydz was ziek en dus had Harwell een set van twee uren te vullen met een aantal Nederlandse gast dj’s zoals Chuckie en Showtek! Marieke en ik gingen helemaal los. Stonden we dan met kippenvel, heel trots tussen het publiek! Na deze set kwam Deathmouse, wat ook echt een dode bedoeling was. Dus wij op struin, even wat eten en daar kwamen we Craig weer ergens tegen. Als je rondloopt kijk je je ogen uit, het blijft zo prachtig om al die mensen op zo’n festival te zien, waar ook ter wereld. Er waren ook een aantal oudere mensen waar we even mee hebben gesproken. Oude hippies die tegenwoordig nog steeds festivals bezoeken, gewoon omdat ze het zo leuk vinden. Gaaf toch! Om tien uur was alles afgelopen, onderweg kwamen we alle mensen van de groep weer tegen en zijn we met de trein naar de stad gegaan. Overal politie, trein stampvol, zaten we dan op de grond in het felle licht.. Op Perth hebben we afscheid van elkaar genomen en ben ik in m’n eentje in de trein naar Rockingham gestapt, ik had moeite om m’n ogen open te houden.. Wat een weekend!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
