Welcome home!

Op donderdag morgen 11 uur was het dan eindelijk zover. De dag waar ik heel lang naar uit heb gekeken was eindelijk daar.. Na 124 dagen kwam Trent weer thuis. Om 9:30 uur had ik afgesproken om samen met Jess een bakje thee te drinken in Rockingham en dan samen naar Garden Island te rijden om onze mannen op te halen. Toen Jess en ik elkaar zagen begroeten we elkaar enthousiast. We hebben gezellig bij gekletst maar we bleven maar kijken naar de klok. Toen we in de auto stapten gierden de zenuwen door mijn lijf. Toen we op Garden Island aan kwamen stond de werf al vol met familie en vrienden van de mariniers, kinderen hadden spandoeken gemaakt en er werden kleine Australische vlaggetjes uitgedeeld. Het was heerlijk zonnig weer en om 11 uur werd het wachten eindelijk beloond. In de verte hoorden we de toeter van het schip en langzaam kwam de HMAS Perth aan varen. Alle mariniers stonden aan dek en ik had Trent al snel gespot. Het is best wel frustrerend dat je elkaar kunt zien maar elkaar nog niet kunt aanraken. Maar na 20 minuten hadden ze aangelegd en Trent kwam van het schip gelopen, ik rende op hem af en sprong hem in z’n armen. Ik kon het bijna niet geloven, hij was eindelijk weer thuis!

Vrijdag morgen, ik werd wakker en toen ik m’n ogen opende lag Trent naast me, wat een heerlijk gevoel, ik had het niet gedroomd. Ik had hem gemist en ik had misschien niet eens beseft hoe erg ik hem eigenlijk had gemist. Het voelde bijna onwerkelijk dat hij weer thuis was. In de middag zijn we samen naar het shopping centre gegaan, want we moesten opzoek naar mooie nette kleding voor de bruiloft van Trent zijn vader. We hebben de hele dag lekker samen rondgeslenterd. En op het eind van de dag hadden we beide een mooie outfit gescoord, missie geslaagd!

Op zaterdag morgen zijn we richting Perth gereden. Trent had een hotel voor ons geboekt, hij wilde graag samen wat tijd door brengen. We verbleven in een super deluxe hotel in het midden van de stad. We hebben onze spullen naar de kamer gebracht en zijn de stad in gegaan. Het was regenachtig en koud. We hebben een warme chocolade melk besteld en wat rond geslenterd. Voordat we het wisten was het alweer laat. We zijn terug gelopen naar het hotel kamer en hebben ons omgekleed. In de avond zijn we North Bridge ingegaan. We hadden beide ontzettend zin in een burger en hebben bij Jus Burgers gegeten, dit is een gezellig biologisch burger tentje. Na ons overheerlijke burger hebben we een kroegen tocht gehouden. We hebben een aantal biertjes gedronken in allemaal kleine onbekende kroegjes, verstopt in steegjes. We hebben de hele avond zitten kletsen, we hadden zo ontzettend veel bij te praten.

De volgende ochtend om 3 uur ging de wekker. We zouden de halve finale kijken, Nederland - Argentinië. We hadden afgesproken met wat Nederlanders in de kroeg. Maar we waren beide doodmoe en konden het voetballen kijken op de kamer, dus de keuze was al snel gemaakt. We hebben vanuit bed de wedstrijd gekeken. Het was voor Trent de eerste voetbal wedstrijd die hij helemaal heeft uit gekeken. Australiërs zitten volledig in de AFL, de Australian Football League en soccer is voor mietjes. Maar gaande weg de wedstrijd zat hij er al behoorlijk in en Robben was zijn favoriet, wat ik dan persoonlijk weer een beetje jammer vind, want ik eet liever een beschuitje met Van Persie.. Na de wedstrijd hebben we nog even geslapen.

Na een douche en een heerlijk ontbijt waren we eindelijk echt wakker. Het was nog steeds regenachtig en fris. We hadden een relax dagje gepland, lekker niks. We hebben in de middag wat in de stad rond gelopen en in de avond bij een eetcafé een biertje gedronken en wat gegeten.

Maandag ochtend na het ontbijt moesten we het hotel verlaten, terug naar Baldivis, terug naar ons huis.. Vandaag moesten we op huizenjacht, want samenwonen met een ander koppel brengt spanningen met zich mee en helemaal als je zoveel van elkaar verschilt. Toen we thuis waren hebben we onze was gedraaid en zijn we begonnen met het inpakken van onze koffer voor onze Melbourne trip. Verder hebben we actief gezocht naar beschikbare woonruimte en we hadden drie leuke woningen gevonden. We hebben contact gelegd met de makelaar en we konden de volgende dag al bezichtigen. Huurwoningen gaan hier niet zoals in Nederland via een woningbouw corporatie, woningen worden hier meestal particulier verhuurd en de makelaar is de bemiddelaar tussen de twee partijen. Je kan je, na bezichtiging, inschrijven voor de woning. Maar je kunt je maar voor één woning tegelijk inschrijven, want als je je hebt ingeschreven en je krijgt de woning toegewezen, dan is dit bindend. Verder teken je hier een huurcontract van minimaal een half jaar tot een jaar.

Dinsdags heb ik m’n tweede jaarvisum aangevraagd. En in de middag waren de drie bezichtigingen gepland. De eerste was een prachtig mooi licht huis, het was ontzettend groot en best wel prijzig. De tweede woning was in een slechte buurt en in minder goede staat. Maar de derde woning dat had wat, het staat in een mooie omgeving vlakbij een meer, heeft twee verdiepingen en straalt warmte uit. We waren eigenlijk meteen verliefd. Alleen is het voor ons lastig om de inschrijving rond te krijgen aangezien we morgen naar Melbourne vliegen en het nog al wat papier werk is.. Het goede nieuws is dat ik in de avond een email terug kreeg van de gouvernante, dat mijn visum is goed gekeurd en ik dus kan blijven tot en met 10 september 2015 en daar hebben we een wijntje op gedronken!